sábado, 23 de marzo de 2013

Queridos alumnos/as, por si estáis un poco aburridos (que puede ser), aquí os dejo unos enlaces para que juguéis con el relieve y con los países de Europa. Ya me contaréis si os gusta. . Que tengáis una buena semana para regresar con mucho ánimo para el trabajo. Besitos para todos/as.
http://serbal.pntic.mec.es/ealg0027/europa2e.html
http://serbal.pntic.mec.es/ealg0027/eurorog2e.html

Ahora también hay que estudiar los ríos,¡ ánimo!
http://mapasinteractivos.didactalia.net/comunidad/mapasflashinteractivos/recurso/Rios-de-Europa-Donde-esta/86f3b10b-91a9-4a78-a72b-87f856f16af1


Y ahora las capitales...
http://mapasinteractivos.didactalia.net/comunidad/mapasflashinteractivos/recurso/Capitales-de-Europa-Donde-esta/c14d22d1-6b03-442d-beca-e5f57f43cf78

viernes, 15 de marzo de 2013

Traballo "O Automóbil"

Hola a todos, presentámosvos o noso traballo sobre os automóbiles, esperamos que vos guste:

O AUTOMÓBIL





               LUCÍA VÁZQUEZ FERNÁNDEZ

               DAVID VÁZQUEZ FERNÁNDEZ

POR:     DANIEL SANTAMARÍA SUÁREZ

               CELIA VILAS ROMERO

               ADRIANA VILARNOVO LIÑAYO







Índice

1ª páxina     Definición de automóbil
2ª páxina     Historia dos automóbiles.

3ª páxina     Partes dos automóbiles
4ª páxina     Tipos de motores
 




 
Definición:

A palabra automóbil deriva do grego “auto” (un mesmo) e do latín “mobilis” (que se move), é dicir, móvese por si mesmo.

É un vehículo que ten entre tres e nove rodas, propúlsase mediante un motor, e pode transportar persoas, mercadorías, etc. As rodas dianteiras móvense cara aos lados para facer que o vehículo poida tomar as curvas.
O automóbil considérase o mellor invento do século XX.

 

Historia:


O primeiro automóbil foi creado en 1769 polo escritor e inventor francés Nicholas Cugnot. Era un triciclo propulsado a vapor que tiña as rodas de madeira e lamias de ferro .



O escocés John Boyd Dunlop inventou o pneumático con cámara de aire e , en 1845,o británico Wiliam Thomson patentou a primeira roda de aire, unha revolución naquela época, dado que se utilizaban rodas moito máis pesadas.

No ano 1870 o inventor alemán Siegfried Marcus fixo funcionar o primeiro motor de combustión interna a base de gasolina. No ano 1885 o enxeñeiro alemán Karl  Benz construíu  o seu primeiro modelo con este tipo de motor.

A produción masiva de automóbiles comezou en Francia e Estados Unidos arredor do ano 1900. As primeiras empresas foron Panhard et Levassor e Peugot.

En 1896, Henry Ford constrúe o seu primeiro vehículo de catro rodas, e no ano 1908 comezou a producir automóbiles nunha cadea de montaxe , un sistema totalmente innovador naqueles tempos.



No ano 1898, Louis Renault construíu o seu primeiro vehículo e fundou unha das empresas máis prestixiosas da industria da automoción.


No ano 1904 fabricouse o primeiro Rolls & Royce.



En 1934 apareceu un coche moi revolucionario para a época, o “Soto Airflow”. Tiña un parabrisas curvo, o motor na parte dianteira e carrozaría reforzada.



Con todos istos avances foise investigando e producindo novos coches cada vez máis modernos, cómo o “Buggatti veyron super sport” (o automóbil máis rápido do mundo, xa que alcanza os 431 km/h).



Partes dun automóbil



Os automóbiles teñen varias partes, entre elas:

  •  Estrutura (Carrozaría, Chasis, Bastidor):
É a parte exterior do vehículo, dálle a forma característica a cada modelo.
  •  Cuberta da roda:
É a parte da roda que está en contacto co chan, fai que o vehículo non esvare nas curvas.
  •  Lamia:
Parte metálica da roda que suxeita a cuberta..
  •  Motor:
É a parte principal do automóbil. Fai que este poida moverse.
  •  Caixa de cambios (panca de cambios, embrague, caixa de cambios):
É o mecanismo que fai que o vehículo colla distintas velocidades.
  •  Transmisión:
É o dispositivo que transmite a enerxía do motor ao eixe das rodas.
  •  Freos:
Fai que o coche poida deterse.
  •  Dirección:
É o dispositivo que fai que o vehículo poida xirar.
  •  Suspensión:
Serve para amortece os saltos que da o vehículo nas imperfeccións da estrada.
  •  Sistemas auxiliares de seguridade e confort:
Son sistemas que melloran a comodidade e a protección dos pasaxeiros.

 

Tipos de motores
Os automóbiles propúlsanse mediante diferentes tipos de motores como:
  • Motores de vapor: Foron os primeiros motores empregados nos automóbiles. Funcionan queimando un combustible, para producir calor e evaporar auga dentro dunha caldeira, xerando unha elevada presión. Cando se alcanza un determinado nivel de presión o vapor é conducido, mediante válvulas, a un sistema de cilindros que transforma a enerxía do vapor en movemento, que a súa vez é transmitido ás rodas. O uso máis habitual destes motores foi nos trens.



  • Motor eléctrico: Consumen electricidade que se soe subministrar mediante baterías que admiten varios ciclos de carga e descarga. A enerxía eléctrica obtida é transformada polo motor eléctrico en enerxía mecánica.

Evolución do automóbil en fotos
1769


1802

1860


1883


1895


1896


1898

1904


1914


1926


1928

1934


1939


1964


1988


2009


domingo, 10 de marzo de 2013

Biografía de Miguel Hernández de Irene

Hola a todos y a todas, soy Irene y este es mi trabajo sobre la vida y obra de Miguel Hernández.

 Miguel Hernández Gilabert fue un poeta y dramaturgo español nacido en Orihuela (Alicante) el 30 de octubre de 1910 y fallecido en Alicante el 28 de marzo de 1942. Suele discutirse si Hernández se encuadra en la generación del 36 o en la del 27, debido a su proximidad con ambas. Originario de una familia humilde de campesinos, se inició en la poesía gracias al apoyo de Ramón Sijé, y tras escribir para varias revistas y publicaciones, aparece su primer libro, “Perito en lunas” en 1933. De formación casi autodidacta, consiguió finalmente un empleo en la capital como colaborador en las Misiones Pedagógicas, y posteriormente como secretario y redactor de la enciclopedia Los toros. Colaboró con la Revista de Occidente y trabó amistad con poetas como Vicente Aleixandre y Pablo Neruda, que influyeron en su etapa surrealista, etapa que pronto dio paso a una poesía más social y política. Al desatarse la Guerra Civil se alista en el bando republicano, casándose con Josefina Manresa, con quien tuvo dos hijos. Al intentar cruzar la frontera portuguesa fue detenido y comenzó una larga peregrinación de cárcel en cárcel que finalmente acabó con su salud y le llevó a la muerte por tuberculosis en 1942.
SU OBRA:
  • Perito en lunas (1934) es su primer volumen de versos.
  • El rayo que no cesa (1936), destaca alguna elegía como la dedicada a la muerte de su amigo  Ramón Sijé, escrita en tercetos encadenados y considerada una de las más importantes de la lírica española de todos los tiempos.
  • Viento del pueblo (1937). Durante la Guerra Civil cultivó la llamada poesía de guerra: su fe republicana se plasmó en una serie de poemas reunidos en que incluyó la "Canción del esposo soldado", dirigida a su mujer, y otras creaciones famosas, como "El niño yuntero"
  • El hombre acecha (1939), manifiesta su visión trágica de la contienda fratricida, y diversos textos dramáticos que se publicaron con el título Teatro en la guerra (1937).
  • Cancionero y romancero de ausencias (1938-1941) Escrita mientras se hallaba en la cárcel, donde hizo uso de formas tradicionales de la poesía popular castellana para expresar en un estilo conciso y sencillo su hondo pesar por la separación de su mujer y sus hijos y la angustia que le producían los efectos devastadores de la guerra.




La cebolla es escarcha
cerrada y pobre.
Escarcha de tus días
y de mis noches.
Hambre y cebolla,
hielo negro y escarcha
grande y redonda.

En la cuna del hambre
mi niño estaba.
Con sangre de cebolla
se amamantaba.
Pero tu sangre,
escarchada de azúcar
cebolla y hambre.

Una mujer morena
resuelta en lunas
se derrama hilo a hilo
sobre la cuna.
Ríete niño
que te traigo la luna
cuando es preciso.

Tu risa me hace libre,
me pone alas.
Soledades me quita,
cárcel me arranca.
Boca que vuela,
corazón que en tus labios
relampaguea.

Es tu risa la espada
más victoriosa,
vencedor de las flores
y las alondras.
Rival del sol.
Porvenir de mis huesos
y de mi amor.

Desperté de ser niño:
nunca despiertes.
Triste llevo la boca:
ríete siempre.
Siempre en la cuna
defendiendo la risa
pluma por pluma.

Al octavo mes ríes
con cinco azahares.
Con cinco diminutas
ferocidades.
Con cinco dientes
como cinco jazmines
adolescentes.

Frontera de los besos
serán mañana,
cuando en la dentadura
sientas un arma.
Sientas un fuego
correr dientes abajo
buscando el centro.

Vuela niño en la doble
luna del pecho:
él, triste de cebolla,
tú satisfecho.
No te derrumbes.
No sepas lo que pasa
ni lo que ocurre. 

                                                   Miguel Hernández
      

domingo, 3 de marzo de 2013

biografía de Gustavo Adolfo Bécquer

GUSTAVO ADOLFO BÉCQUER

Gustavo Adolfo Domínguez Bastida, nació en Sevilla en 1836 y murió en Madrid en 1870. Fue un poeta español. Su padre y sus hermanos eran pintores. Quedó huérfano a los diez años y vivió su infancia y su adolescencia en Sevilla, donde estudió humanidades y pintura.

En 1854 se trasladó a Madrid, con la intención de hacer carrera literaria. Sin embargo, no tuvo éxito y para poder vivir tuvo que dedicarse al periodismo.

Fue potea y narrador y perteneció al romanticismo.

Llevó una vida en la que tuvo poco dinero y también mala salud.
Una temporada que pasó en el monasterio de Veruela en 1864, le inspiró Cartas desde mi celda, un conjunto de maravillosas descripciones paisajísticas

Sus principales obras literarias son Rimas y leyendas, pero se publicaron despues de su muerte, gracias a que sus amigos las recopilaron.

Las Rimas son en verso y son la historia de un amor desgraciado. Destacan por su musicalidad y sencillez.
Las Leyendas son en prosa y recrean ambientes fantásticos y envueltos en una atmósfera sobrenatural y misteriosa.

Obra literaria

Cartas desde mi celda.

Rimas y leyendas.
Las principales Leyendas son:

La corza blanca, El monte de las ánimas, El rayo de luna, Maese Pérez el organista, La ajorca de oro y el Miserere.

Raúl Bouzón Juanatey

sábado, 2 de marzo de 2013


AVILÉS DE TARAMANCOS


Avilés de Taramancos nació en Noia el 6 de abril de 1935. Fue un escritor español en lengua gallega.

Su verdadero nombre era Xosé Antón Avilés Vinagre. Su padre, Severiano Avilés era pescador y su madre, Manuela Vinagra, labradora, tuvieron otros tres hijos antes de tener a Antón. Hizo el bachillerato en Noia y ya a los 15 años publica su primer poema, en gallego, en la revista local Tapal.

Se mudó a La Coruña para estudiar náutica. En este tiempo colabora en revistas literarias como Aturuxo o como Quatro Ventos. En la revista Atlántida de La Coruña publica los seis poemas que constituyen “As moradías do vento” y en 1959 publica su primer libro “ A flauta i o garamelo”.

En 1961 emigró a Colombia donde permanece hasta 1980, primero en la selva amazónica y luego en Bogotá donde había encontrado trabajo en la embajada brasileña. Allí conoció a la que se convertiría en su mujer en 1970.

Una vez finalizado el contrato con la embajada inició una serie de trabajos sin mucho éxito hasta que consigue un trabajo como distribuidor de libros en Cali.

El 15 de agosto de 1980 regresó a su ciudad natal, donde regenta una taberna en la que organiza recitales poéticos y organiza la Sociedad Cultural Catavento.

Presidió la Asociación de Escritores en Lingua Galega (1986) y fue elegido concejal de cultura de Noia (1987-1991). El 23 de marzo de 1992 muere en La Coruña. En 2003 se le dedicó el día de las letras gallegas.

Obras:

  • As moradías do vento.
  • A frauta i o garamerlo.
  • O tempo no espello.
  • Cantos cauncanos.
  • As torres no ar,
  • Nova crónica das Indias.
  • Última fuxida de Harar
                                    


                    Por: Luis Mayán Martínez